تعریف صناعت که پیش نیازی برای تعریف کلیت علم است
قطب الدين شيرازى كه يكى از دانشمندان معروف قديم ايران است شرحى بر قانون ابن سينا نوشته، و در آنجا كلمه (صناعت) را چنين تعريف كرده است:

«صناعت ملكه‏ ايست در نفس كه باندازه اطلاع و بصيرتى كه شخص از موضوع مورد نظر دارد، هروقت اراده كند او را بانجام آن موضوع قادر مى‏ سازد. اين ملكه يا بواسطه تمرين در عمل حاصل مى‏شود، كه در عرف عام آن را صناعت يا صنعت نامند، و يا بوسيله استدلال و تعقل حاصل مى‏گردد كه آن را (علم) نامند. علم هم بر دو گونه است: نظرى و عملى. علوم نظرى شامل ادبيات و منطق و رياضيات مى‏شود، و علوم عملى شامل مكانيك و خياطى و ساير كارهاى دستى مى‏باشد. علم طب در عين حال از علوم نظرى و عملى تشكيل يافته است.»

پس كلمه صناعت اعم است، و شامل كليه علوم و فنون مى‏شود، اين كلمه كه بزبان فرانسه آن راArt گويند، هنوز بمعناى حقيقى خود در كتابها و عرف عام اروپائى بكار مى‏رود چنانكه:

Arts liberaux بمعناى صنايع عقلانى (فكرى- دماغى- روحانى)

Arts Mecaniques بمعناى صنايع يدى (دستى):

Beaux -arts بمعناى صنايع ظريفه:

Arts d'Argment بمعناى موسيقى و رقص و غيره:

Art medical بمعناى صناعت يا علم طب مى‏باشد.

وFrederic Berard گفته است: طب را اگر از نظر فردى مورد ملاحظه قرار دهيم صناعتى است كه گاهى درمان‏بخش است، غالبا تسكين مى‏دهد و هميشه تسلى‏بخش مى‏باشد.

»La Medecine considere au point de vue individuel est un art qui guerit quelquefois, soulage souvent, console toujours, a dit notre Frederic Berard«

«نقل از دائرة المعارف علوم طبى جلد 57 صفحه 622»